'Woorden die de ziel raken en de geest verlichten'
Welkom op de gedichtenpagina van mijn praktijk. Hier vind je een verzameling gedichten die inspiratie, troost en reflectie bieden. Deze gedichten zijn gekozen om je te helpen bij het verkennen van jouw innerlijke wereld en om gevoelens en gedachten op een diepe en betekenisvolle manier te verwoorden. Laat je meenemen door de kracht van poëzie en ontdek hoe woorden kunnen bijdragen aan jouw persoonlijke groei en heling. Ook vind je op deze pagina gedichten van cliënten, die zij tijdens hun therapieproces schrijven over hun innerlijke proces.
Gedichten
De Herberg - Rumi
De herberg
Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.
Rumi
De doodlopende straat
Doodlopende straat
1.
Ik loop op straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik val erin.
Ik ben verloren …Er is geen hoop meer.
Het is niet mijn schuld.
Het duurt eindeloos om er weer uit te komen.
2.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het troittor.
Ik doe of ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven weer op dezelfde plek te zijn.
Maar het is niet mijn schuld.
Het duurt nog erg lang om er weer uit te komen.
3.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik zie het.
Ik val er toch weer in…uit gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn eigen schuld.
Ik kom er meteen uit.
4.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het troitoir.
Ik loop er omheen.
5. Ik neem een andere weg.
Gedicht van loslaten
Loslaten
Loslaten betekent niet dat ’t me niet meer uitmaakt,
het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.
Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer, het is het besef
dat ik een ander niet kan beheersen.
Loslaten is niet het onmogelijk maken, maar het toestaan
om te leren van menselijke consequenties.
Loslaten is machteloosheid toegeven, hetgeen betekent dat ik
het resultaat niet in de hand heb.
Loslaten is niet proberen om ’n ander te veranderen of
de schuld te geven, het is jezelf zo mogelijk maken.
Loslaten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet het middelpunt staan en alles beheersen,
maar ’t anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.
Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is
’n ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag
nemen zoals die komt en er mezelf gelukkig mee te prijzen.
Loslaten is niet anderen krtiseren of reguleren, maar
proberen te worden wat ik droom te kunnen zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar
groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.
Als je als kind
Als je als kind
Als je als kind niet altijd zo stil had hoeven zijn
Had je vandaag misschien het hoogste lied gezongen
Als je als kind niet altijd zo alleen was geweest
Had je vandaag misschien al lang iemand gevonden
Als je als kind niet altijd zo bazig had hoeven zijn
Had je vandaag misschien van iemand durven houden
Als je als kind niet altijd zo’n puinhoop had gezien
Had je vandaag misschien kastelen kunnen bouwen
Als je als kind de warmte van de zomer had gekend
Was je die warmte in haar winter misschien nooit verloren
Als je als kind de warmte van een nest had gekend
Had het haar leven lang niet zo gevroren
Als je als kind niet al zo oud had hoeven zijn
Had je vandaag nog een kinderlied gezongen
Als je als kind gewoon een kind had kunnen zijn
Was je vandaag als een kind opnieuw begonnen
Liselore Gerritsen
Je mag zijn zoals je bent
Je mag zijn zoals je bent
Je mag zijn zoals je bent,
om te worden wie je bent
maar nog niet kunt zijn
en je mag het worden
op jouw manier
en in jouw tijd
als één van de kinderen op school
als één van de grote mensen op deze wereld.
Liefde
Liefde
Liefde is verbondenheid zonder oordeel
Liefde is de verbindende ruimte,
die tussen twee mensen kan ontstaan
en heeft niets van doen met iets nodig hebben
Mijn masker
Mijn masker
Wie ben ik?
Een vraag, die ik mezelf vaak stel.
Meestal niet hardop, maar in stilte.
Voor mezelf. Zachtjes.
Soms herken ik mezelf niet
achter mijn eigen masker.
Ik zet een masker op.
En speel de rol die ik wil.
Dat maakt het gemakkelijk
om niet te hoeven kiezen.
Soms herken ik mezelf wel.
Zelfs achter mijn eigen masker.
Ik zet mijn masker op.
Verberg mijn onzekerheid.
Verberg mijn boosheid.
Het is een vrolijk masker.
Soms wil ik mij niet verbergen
Achter mijn eigen masker.
Gedichten van Cliënten
Een heleboel
Een heleboel
Ontploffen door emoties en gevoel,
Ik ervaar het soms,
als een heleboel.
Ik gaf het laatst een bestaan,
Ver bij mijn verstand vandaan.
Die wilde zich er mee bemoeien,
toen de kwetsbaarheid ging groeien.
Die wilde heel veel besluiten,
Toen ik de boel begon te uiten.
Die wilde aan van alles voldoen,
vroeg zich af wat zij ermee moest doen.
Die wilde de boel controleren,
Proberen om het tij te keren.
De kleine ik werd er doodmoe van
Vroeg zich af of dit niet anders kan.
Ik mocht de boel laten bestaan,
Ver bij mijn verstand vandaan.
Ik mocht het er laten zijn,
Ook al voelt dat piepklein.
Ik mocht het laten gaan,
En voelen wat er dan zou ontstaan.
Hoe kwetsbaar ik mij dan voel,
dat is een heleboel.
Maar als ik die boel niet vermijd,
Dan voel ik mij meer en meer,
bevrijd.
Dan voel ik mij levenslustig en blij,
dan voel ik mij meer en meer,
Mij.
Angst
Angst
Druk op mijn borst en een naar gevoel in mijn buik,
Angst zit in mij en het wil eruit.
Want deze angsten houden me tegen,
Om vol vanuit mezelf te gaan leven.
De angst houdt me klein, mijn kind is zo bang,
Gevoelens van schaamte en eenzaamheid, zorgen dat ik de verbinding vermijd
Dat maakt me verdrietig want ik wil zo graag verbinden.
Zo graag het contact in de diepte vinden.
En zo de angst dan transformeren,
Door er doorheen te navigeren.
Door mijn kwetsbare gevoelens van angst te uiten,
Dat is iets dat ik nu wil besluiten.
Dat ik de angst met dankbaarheid mag bekijken,
Zodat het mijn leven mag gaan verreiken.
Mijn gezonde volwassene is nu sterk genoeg en kan dit aan,
Om naast mijn gekwetste kind te gaan staan.
Het uit te nodigen alles te doorvoelen,
Het op schoot te nemen en te kroelen.
Het kind lief toe te spreken en van houden,
En zo samen de moed te vinden om vanuit angst en kwetsbaarheid te verbinden.
Mijn harnas
Mijn harnas
Het harnas van mijn lijf,
voelt soms wel wat stijf
het beschermt me tegen gevaar
voelt soms wel wat zwaar
bang om te verzwakken
als ik mijn harnas laat zakken
voor het oordeel of de pijn
er misschien niet te mogen zijn
soms trek ik mijn harnas uit
niet wetend waar ik dan op stuit
bang dat ik het niet weet
alsnog mijn woorden vergeet
doe het dan snel weer aan
laat de rits een beetje open staan
want als kwetsbaarheid kan groeien
zal de verbinding kunnen bloeien
Alleen
Alleen
Soms voel ik mij zo ontzettend alleen,
terwijl er mensen zijn om mij heen.
Kan ik de verbinding met mensen om me heen niet aangaan?
terwijl ik dit schrijf voel ik een dikke traan.
Ben ik misschien een buiten beentje?
Voelt het daarom alsof ik sta in mijn eentje?
Waarom lukt het me soms niet om iets te zeggen,
en mijn visie, mening of reactie uit te leggen.
Wat als ik iets verkeerd doe of iets verkeerd zeg,
dan cijfer ik mij liever helemaal weg.
Straks maak ik iemand verdrietig of boos,
dat is niet waar ik voor koos.
Ik laat me dan liever niet meer zien,
maar….. wat zullen ze dan denken over deze trien?
Eigenlijk ben ik zelf heel erg bang,
maar dat is niet het gevoel waar ik naar verlang.
Er is een gevoel vanuit vroeger wat me overvalt,
en wat eigenlijk al een heleboel in mezelf heeft verknald.
Hoe kan ik dit veranderen?
en wel meer de verbinding aangaan met anderen.
Want het kleine kind in mij wil niets liever dan die echte verbinding aangaan,
en niet het gevoel te hebben er alleen voor te staan.
Maar hoe kan ik mij meer zichtbaar maken,
en niet mezelf alleen maar lopen afkraken.
Ik besef me dat ik in mezelf iets veranderen moet,
ik mezelf met liefdevolle ogen begroet.
Ik vind het moeilijk om dit te delen,
maar misschien helpt het mij om iets meer te kunnen helen.
Zee
Zee
Hier zit ik dan te staren
te staren naar de zee
dit kan ik echt wel uren
nee dit verveelt niet nee.
De spiegel van het leven
het leven in het moment,
de constante stroming
en niets daarvan gepland.
De zee heeft geen controle
hoe de golven vandaag bewegen
ze laat het gewoon er zijn
zonder oordeel of naar verandering te streven.
Laat deze prachtige zee
vaker met mijn hart verbinden
als mijn hoofd weer gaat overdenken
en ik overal controle probeer te vinden.
Laat me maar gaan op mijn eigen golven
vol lef, plezier en vertrouwen
het leven keer op keer in het hier en nu ontmoeten
en er elke dag van houden.
Hier zit ik dan te staren
te staren naar de zee
ik voel dankbaarheid en vertrouwen
want deze zee die neem ik altijd met me mee.
Golven
De golven
De golven in mijn leven,
hebben mij dingen meegegeven.
Ik mag deze golven laten zien en voelen,
en ze later weer weg laten spoelen.
Ik mag trots zijn op wie ik ben
en dat ik dit echt zie, voel en erken.
Ik doe dit niet alleen,
lieve mensen om me heen helpen mij er doorheen,
zodat ik stevig op mijn eigen benen kan staan.
En mijn leven gelukkig en vol
zelfvertrouwen en kwetsbaarheid
verder mag gaan.
